Apokalipsa to niezwykła księga, o której nie sposób opowiedzieć na jednym spotkaniu. Dlatego o. prof. Adam Sikora OFM przybliża nam tą księgę w ramach trzech spotkań. Oto krótka relacja z pierwszej części tryptyku na temat Apokalipsy.
Na Apokalipsę można spojrzeć przez pryzmat dwóch nurtów. Pierwszy dotyczy kontekstu historycznego, w jakim powstał ten tekst. Drugi to kontekst literacki, który przybliża nam m.in. styl autora. Nasze pierwsze spotkanie o. Adam poświecił na obszerne omówienie historii powstania tej księgi.
Autorem Apokalipsy jest św. Jan Apostoł, a adresatem był Kościół w Efezie. Tekst powstał na przełomie I i II wieku na wyspie Patmos, gdzie znajduje się święta Grota Apokalipsy – to tam św. Jan otrzymał objawienie. Istniały dwa zagrożenia dla pierwszych wspólnot chrześcijańskich w I wieku w Azji prokonsularnej. Pierwsze to zagrożenia wewnętrzne – doktrynalne, moralne. Drugie to zagrożenia zewnętrzne – prześladowania, surowe kary.
Literatura apokaliptyczna zrodziła się z świadomości człowieka o bezradności wobec ogromu zła, gdzie jedynym dla niego ratunkiem jest interwencja Boga. Apokalipsa jest odpowiedzią na pytania udręczonych chrześcijan, którzy w tym czasie byli nękani prześladowaniami. Autor tekstu pokazuje, że gdy człowiek eliminuje Boga z życia, to władza nad światem poddana jest mocom demonicznym.