Skoro Jezus wiedział, że Judasz Go zdradzi, dlaczego aż do końca zatrzymał go w gronie swoich najbliższych uczniów? Jakie były powody zdrady Jezusa przez niego? Czym kierowało się zagubione serce ucznia? W końcu… czy jest potępionym czy zbawionym apostołem? Na te i wiele innych, nurtujących pytań o zagadkowej historii Judasza, próbowaliśmy odpowiedzieć podczas czwartkowego spotkania dyskusyjnego.
Ewangeliści relacjonując zdradę apostoła, podkreślają, że był on „jednym z Dwunastu”. Judasz został powołany do ścisłego grona przyjaciół Jezusa, aby być z Nim i móc Go naśladować. Tymczasem zdradza Mistrza, wszystkie wyznawane wcześniej wartości oraz siebie, swoje powołanie i misję. Pocałunkiem wydaje Syna człowieczego wrogom. Co skłoniło go do tak radykalnego czynu? Może była to czysta chciwość, chęć zarobku trzydziestu srebrników, zemsta lub opętanie przez szatana. Może było to przeznaczenie dzięki, któremu podczas męki Miłosierdzie Chrystusa odniosło zwycięstwo nad grzechem i stało się źródłem przebaczenia za nasze grzechy.
Bez wątpienia, Judasz żałował, lecz czy był to żal odpowiedni, przesycony miłością do Zbawiciela? Czy nie był on raczej tylko racjonalny, połączony ze zwątpieniem i niewiedzą jak naprawić grzech? Niewątpliwie Judasz zwątpił w Boże miłosierdzie. Nie szukał odkupienia, a ucieczki; rozumiał, że zdradził „niewinną krew”, ale nigdy nie pragnął się w niej obmyć.
Dobro potrafi powstać nawet z największego zła. Podczas gdy uraza i nienawiść Judasza pozostają niepojęte, miłość Jezusa „do końca” jeszcze bardziej przekracza wszelkie rozumienie.
Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć czy Judasz został potępiony czy zbawiony, ale patrząc na postawę Jezusa można zadać sobie pytanie, czy potrafimy wobec zdrajcy przyjąć Chrystusową postawę? Jakże łatwo nam przekreślić człowieka, który upada. Dużo łatwiej niż podać mu pomocną i kochającą dłoń. Świat często podpowiada, by odejść i porzucić, bo to zawsze jest łatwiejsze niż powrócić i wytrwać.