Ostatnie spotkanie dyskusyjne stanowiło okazję do refleksji nad tym, czy Polska jest państwem wyznaniowym, laickim czy neutralnym światopoglądowo. Skłoniły nas do tego rozgrywające się niedawno w kraju wydarzenia, związane m. in. z próbą zaostrzenia prawa aborcyjnego,
Państwo laickie ma charakter ściśle świecki i jest w nim wyraźny rozdział Kościoła od państwa.
W takim kraju obywatelom gwarantuje się wolność i niezależność wyznaniową oraz swobodę praktyk religijnych. Z reguły panuje tutaj powszechna laickość stosunków społecznych.
Państwo wyznaniowe jest przeciwieństwem państwa świeckiego. W państwie wyznaniowym dominująca religia stanowi podstawę prawa i reguluje kształt systemu politycznego. W państwie świeckim wszystkie religie uznane są za sprawę prywatną obywateli.
Jak twierdzi Jerzy Wiatr, nie są to antagonizmy, ale części kontinuum – mało jest państw wyłącznie o charakterze wyznaniowym czy laickim.
Istnieje również pojęcie neutralności światopoglądowej państwa, gdzie państwo nie popiera ani nie preferuje żadnych orientacji filozoficznych i światopoglądowych oraz zapewnia wolność sumienia i swobodę kultu religijnego.
Według wyżej wspomnianego Jerzego Wiatra, Polska, mimo kilku odstępstw, nie narusza rozdziału Kościoła od państwa. A tak naprawdę nie naruszają ich obywatele, którzy postępują w zgodzie z własnym sumieniem, choćby je sumieniem nie nazywali. A przecież chyba o to chodzi najbardziej.