Czystość współcześnie wiązana jest przede wszystkim jedynie ze sferą cielesną. Na naszym ostatnim spotkaniu z cyklu duchowości franciszkańskiej dzięki Julianowi oraz o. Jakubowi przyjrzeliśmy się czystości w znacznie szerszym aspekcie ślubów zakonnych. Święty Franciszek postrzegał ją nierozłącznie przez pryzmat serca, ducha i zmysłów. W swoich napomnieniach pisał: „ Prawdziwie czystego serca są ci, którzy gardzą dobrami ziemskimi, szukają niebieskich i nie przestają nigdy czystym sercem i duszą uwielbiać i widzieć Pana, Boga żywego i prawdziwego. Czystość to zatem służenie Bogu niepodzielnym sercem. Człowiek czysty to człowiek starający się być wewnętrznie wolnym dla Boga. Wydaje się, że jedyną drogą do czystości jest odkrycie Boga i spotkanie Go. Nie jest to łatwe zadanie, jednak w jego spełnieniu niezastąpioną pomocą okazuje się być modlitwa, nierozerwalnie wiążąca się z czystością prostota, a także pokora.
W czasie spotkania sięgnęliśmy również do obrazu kuszenia z Księgi Rodzaju. Przyglądając się postawie Ewy, warto podkreślić istotę zaufania wobec Boga, którą tak bardzo stara się zachwiać swoją podstępnością diabeł. Jak również łatwość, z jaką ludzie idą na kompromis ze złem, przesuwając coraz bardziej jego granice. W opozycji pojawia się postawa pokornej czystości św. Franciszka, który charakteryzując się prostotą myślenia, odrzucał jakąkolwiek możliwość kompromisu. Każdy nawet najmniejszy grzech sprawia, że człowiek w poczuciu wstydu ucieka przed Bogiem. Pamiętać jednak powinniśmy o miłosierdziu naszego Ojca w niebie, który jeśli tylko przełamiemy nasz lęk, przyjmie nas z powrotem w swoje ramiona.
Tutaj można zobaczyć kilka zdjęć z naszego spotkania.