W 12. rozdziale czytamy o charyzmatach:
„Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.”
Mowa mądrości ma pomagać w wyjaśnianiu zamiarów Boga względem konkretnych osób i wskazywaniu im drogi zbawienia. Mowa umiejętności pozwala poznawać zasady Ewangelii w kontekście naszych życiowych doświadczeń. Dalszym darem jest wiara, która „przenosi góry” (1 Kor 13, 2). Jest to głęboka ufność, że Bóg działa z mocą we wszystkich sytuacjach życiowych. Ściśle się z nią wiąże dar czynienia cudów. Dary: proroctwa oraz rozpoznawania duchów także są ze sobą powiązane. Rozmaitość języków oraz umiejętność ich tłumaczenia to dary, które w gminie korynckiej sprawiały wiele kłopotów. Pierwszy dar polegał na wychwalaniu Boga słowami niezrozumiałymi dla pozostałych, a drugi dawał możność rozumienia i przekazywania innym tego, co mówili ci pierwsi.
Spotkanie dało nam impuls do szukania przejawów charyzmatów w życiu codziennym.