Właściwe odczytanie roli Pisma św. w życiu św. Franciszka i św. Klary wymaga powrotu do czasów, w których żyli oraz poznania sposobu, w jaki ówcześnie interpretowano teksty biblijne. Niezwykle istotne jest też uświadomienie sobie znaczenia oraz funkcji, jakie wówczas pełniła Biblia.
Dominującymi metodami interpretacji Pisma św. były metoda alegoryczna oraz metoda tłumaczenia tekstu Pisma św. innym tekstem biblijnym. Obydwa powyższe sposoby były wykorzystywane zarówno przez św. Franciszka, jak i św. Klarę. Wiek XII to również czas dwóch soborów laterańskich i powrót do pobożności podstawowej opierającej się na podstawowych zasadach zawartych w Piśmie św. Powinniśmy sobie zdawać także sprawę, że w owych czasach dostępność Pisma św. była mała, a zakon św. Franciszka dysponował zaledwie jednym egzemplarzem Nowego Testamentu. Pomimo to teksty św. Franciszka i św. Klary nasycone są cytatami biblijnymi. Rodzi się zatem pytanie, skąd je czerpali. Głównym źródłem była Eucharystia, a obok niej brewiarz oraz Biblia Pauperum (Biblia Ubogich). Pismo św. dla Biedaczyny z Asyżu było narzędziem, środkiem do poznania i jednoczenia się z Bogiem. Dbał on o to, by nie czynić z Biblii bożka. Wizja relacji z Bogiemu św. Franciszka jest zupełnie inna, niż u św. Klary. Według św. Klary są to relacje oblubieńcze i w związku z tym bardzo mocno skupia się ona nad Pieśnią nad Pieśniami, którą wielokrotnie cytuje w swoich tekstach. Z kolei św. Franciszek bardzo mocno eksponuje relacje z Bogiem jako więzi między Ojcem a Synem . Św. Franciszek w swoich tekstach odnosi sięgłównie do Ewangelii św. Jana i jego pism, a także do Złotej Reguły z Ewangelii św. Mateusza. Janowym podpisem Biedaczyny z Asyżu są słowa z 1 Listu św. Jana: „Bóg jest miłością”. Cytaty zamieszczane w tekstach św. Franciszka oraz św. Klary nie są pełne. Czasem mają przestawiony szyk, lub stanowią kompilację 2-3 cytatów. Istotą jest jednak nasycenie tekstów myśleniem biblijnym. Jak ważną rolę Ewangelia pełniła w życiu św. Franciszka podkreślił on sam w swoim Testamencie. Jej wagę zaznaczył również w Regule Zakonnej.